Ya Renkler Olmasaydı?

Renksiz bir dünya olsaydı yaşadığımız mekan, her şey tek renk üzerine.. Nasıl olurdu yaşam hiç düşündünüz mü? Son zamanlarda uzun uzun düşündüm ben.. Tek düzeliği ve renksizliği düşündüm. Renksizlik ve zamansızlık üzerine yordum zihnimi.
Renkler hayatın vazgeçilmezlerinden zannımca. Yaratılmış her şey Yaratan’dan ötürü zaten güzel. Aynen öylede yaratılan bütün renklerde özel. Siyah olmasa beyazın kıymeti bilinmezdi. Kırmızı olmasa, yeşil tek başına güzelliğini sergileyemezdi. Renkler kadar birbirine tezat duygularda özel. Özlem olmasa vuslatların kıymeti bilinmezdi. Gözyaşları olmasa, gözlerimizden süzülen, dudaklarımızdaki tebessümlerin ne anlamı kalırdı?
Yaratılmış her şey diğer tezadı ile dengede.. Mıknatıslarda dahi kuzey güneyi çeker. İki aynı kutup birbirini iter. Gökyüzünün mavisini yitirdiğini evrendeki tüm renklerin birbirine karışıp neticede alelade bir gri rengin tüm dünyaya hakim olduğunu hayal edin lütfen.
Yiyeceklerin çekici renklerini silin gözlerinizden.. Afiyetle içtiğiniz çorba ile tabağınızın, tabak ile kaşığınızın hatta elinizin, kaşınızın aynı renk olduğunu düşünün. Sevdiğiniz insanı nasıl ayır ederdiniz diğer hemcinslerinden? Ya beslenme nasıl olurdu? Çiçeğin kokusunu duyabilmek ama rengini görememek ne kadar tatmin ederdi bizi?
Evren içinde pekte dikkate değer bulmadığımız bu küçük ayrıntıyı yitirdiğimizi düşünelim bir anlığına.. Yitirilen birçok güzellik gibi nasılda büyürdü gerekliliği gözümüzde. Denizin, bulutların ve gökyüzünün rengi aynı, balıkların rengi aynı.. Her şey tek düze ve hep aynı. Sonsuzluğa aşık insanoğlu için ızdırap dolu olurdu yaşam.. Oysa dünya öyle güzel renklerle donatılmış ve bu minik “renk” dediğimiz detaya öyle güzel vazifeler yüklenmiş ki. İnsanın sadece renkler için dahi her gün şükür namazı kılası geliyor.
Renklerin kullanılış ustalığı da, sihirli renkler dünyasının başka bir muamması. Öyle ki, karpuzun rengi kırmızı.. zamanımızın araştırmaları insanların kırmızı rengini daha çok tükettiğini kanıtlıyor ve yazın en kavuran sıcaklarında merhametlilerin en merhametlisi olan Rabbimiz Allah, biz aciz kulları için kırmızı şerbet toplarını yaratıyor. Uzmanlar yazın şekerli sıvılar tüketmemizi önerirken her şeyi Yaratan Allah, zaten kulları için gerekli besin ve gıdaları önceden hazırlayıp onların tamda en ihtiyaç duydukları anlarda onlara gönderiveriyor.
Yine bir araştırma, insanoğlunun “canım çekti” dediği şeylerin, aslında metabolizmasının ihtiyacından kaynaklandığını kanıtlıyor. Yani grip olacak bir insanın canı portakal istiyorsa bu bir tesadüf değil. Bilakis, Rabbimiz Allah’ın hastalıkla mücadelede yarattığı vücut için takdir ettiği bir lütfu. Aynen öylede, renginin turuncu, aromasının hoş kokulu olması da ayrı bir ustalık.
Renkler aynı zamanda bir savunma mekanizması. Siyah beyaz çizgileriyle aslanların gözlerini kamaştıran zebralar yaşamlarını, Allah’ın lütfettiği renklerine borçlular. Güzel kelebekler, kanatlarındaki göz şeklinde boyanmış benekleri ile bir çok düşmanlarını kendilerinden uzaklaştırabilmektedirler. Renk değiştirmede özel yaratılan hayvanlardan bir diğeri olan bukelamunu bulunduğu ortamdan, renkleri itibariyle soyutlamak neredeyse imkansızdır.
Dünya öyle mükemmel ve güzel bir denge üzerine yaratılmış ki tek bir zerresini dahi bozmak bu makro dengenin tüm çarklarını alt üst edebilir. Birbirine geçmiş dişlilerden oluşan bir çark sistemine benzetecek olursak dünyayı “renk” dediğimiz bu minik detayda aslında o kocaman dengenin olmazsa olmaz dişlerinden biri.
Bir renk kavramının dahi şükrünü verebilmekten aciz olan şu insanoğlunu sen merhametinle yargıla Ya Rabbi! Bizleri; yarattığın her türlü güzelliği, tezatları görenlerden ve yaşattığın her türlü duygunun şükrünü verenlerden eyle. Bizleri renksizliğe mahkum eyleme. Hayatımızı hep güzel renkler ile hemhal eyle. .